Strona:PL V Hugo Pracownicy morza.djvu/169

 — Kiedyż to? — Dziś wieczór.
 — Dokąd? — Do djabła.
 — Niewątpliwie; ale przecież, w które miejsce?
 — Do Arequipa.
 — Nic o tem nie wiedziałem, rzekł Clubin.
 I dodał:
 — Pójdę spać.
 I zapali swoją świecę, poszedł ku drzwiom i powrócił.
 — Czy byłeś pan w Arequipa, kapitanie Gertrais?
 — Byłem. Przed dwoma laty.
 — Gdzież się zatrzymuje po drodze?
 — Potroszę wszędy; ale Tamaulipas nigdzie się nie zatrzyma.
 P. Gertrais-Gaboureau wytrząsnął popiół fajki na talerz i tak mówił dalej:
 — Znasz pan dwumasztowy statek Koń Trojański piękny trzymasztowy Trentemouzin, które odpłynęły do Cardiff. Nie radziłem im odjeżdżać z powodu złej pogody. I cóż? wróciły w ślicznym stanie. Dwumasztowy, który w ładowano terpentyną, napił się wody; musiano pompować, i wraz z wodą wypompowano wszystką terpentynę. Co do trzymasztowego, szczególniej ucierpiał na otwartem morzu, przód okrętu, lewy bok, pływaki kotwic i łańcuchy — wszystko to potrzaskało się. Liny od wierzchu masztu porwane, żelaza przedniego masztu połamane, i rzecz dziwna, sam maszt nie złamał się wprawdzie, ale jest zupełnie obdarty. W tułowiu okrętu masz dziurę przynajmniej na trzy stopy kwadratowe. Widzi pan, jak to źle nie — chać rad ludzi doświadczonych.