Strona:PL V Hugo Pracownicy morza.djvu/195

 Rozmówa szła swoim trybem.
 Guerneseyczyk, zwąchawszy biblje, przysunął się do Amerykanina. Ten go zapytał:
 — Znasz pan te wody?
 — Ma się rozumieć; jestem tutejszy.
 — Ja także, rzekł jeden z mieszczan w Saint-Malo.
 Guerneseyczyk ukłonem to zatwierdził i znowu zaczął:
 — Jesteśmy teraz na otwartem morzu, ale nie życzyłbym sobie, by nas zakoczyła mgła, jak będziemy naprzeciw Minquiers.
 Amerykanin rzekł do mieszkańca Saint-Malo:
 — Wyspiarze lepiej się znają z morzem, niż mieszkańcy nadbrzeża,
 — To prawda; my zamieszkali na wybrzeżach, mamy tylko pół-kąpieli.
 Co to jest Minquiers? ciągnął dalej Amerykanin.
 Mieszkaniec Saint-Malo odpowiedział:
 — To niegodziwe krzemyki.
 — Jest także Grelets, zauważył Guerneseyczyk.
 — Ba! odrzekł mieszkaniec Saint-Malo, ś
 — I Chouas, dorzucił Guerneseyczyk.
 Mieszkaniec Saint-Malo wybuchnął śmiechem.
 — Jeżeli tak będziemy liczyć — powiedział, to są jeszcze Dzicy.
 — I Mnichy, zauważył Guerneseyczyk.
 — I Kaczka.
 — Pan, rzekł grzecznie Guerneseyczyk, masz na wszystko gotową odpowiedź.
 — Malończyk umie malować, i mieszczanin z Saint-Malo mrugnął okiem. >
 Turysta postawił pytanie:
 — Czy mamy przeprawiać się przez wszystkie te kamieniska?