Strona:PL V Hugo Pracownicy morza.djvu/287

lazł kawałek kredy i starannie go przechował. Być może, iż wypadnie co poznaczyć.
 Skórzane wiadro pożarne i kilkanaście cebrów w dość dobrym stanie uzupełniło jego użytkowe przyrządy.
 Cały pozostały zapas węgla znaleziony na Durandzie przeniesiony został do składu. Wszelka ta robota zajęła Gilliattowi tydzień czasu; skała była też oczyszczona, a Durandzie ulżono. Tylko maszyna pozostała na niej.
 Kawałek przedniej ściany, który połączony był z tyłem, nie obciążał wcale okrętowego kadłuba. Wisiał on nie kołysząc się, oparty o wypukłość skały. Był zresztą szeroki i ciężki, trudny do przeniesienia i zawalałby tylko skład. Ten kawał ściany podobny był do tratwy; Gilliatt pozostawił go na miejscu.
 Podczas tej pracy Gilliatt głęboko tonął w myślach, napróżno szukał lalki Durandy; była ona jednym z przedmiotów na zawsze wichrem porwanych. Gilliatt oddałby za nią obie swe ręce, gdyby nie były mu tak potrzebne jak teraz.
 Zewnątrz składu, u wejścia, wznosiły się dwie kupy; jedna kawałków żelaza, które można było przekuć, druga drzewa, którem można było palić.
 Równo ze dniem imał się Gilliatt pracy;prócz snu ani chwilki nie wypoczywał.
 Przelatujące tam i sam kormorany przyglądały się jego robocie.

---