Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/173

 — Kobiety?
 — Tak. Między innemi kazał rozstrzelać matkę trojga dzieci. Nie wiadomo, co się z temi dziećmi stało. Co więcej, jest on dowódcą prawdziwym, zna się na wojnie.
 — Tak jest istotnie — dodał Cimourdain. — Odbył kampanię w Hanowerze, a żołnierze mawiali: „Richelieu u góry, a Lantenac u dołu.“ Prawdziwym generałem był Lantenac. Niech wam o nim powie Dusaulx, wasz kolega.
 Robespier zamyślił się na chwilę, a potem zaczęła się rozmowa między nim a Cimourdain’em:
 — A więc, obywatelu Cimourdain, ten człowiek, jest w Wandei.
 — Od kiedy?
 — Od trzech tygodni.
 — Trzeba go ogłosić za wyjętego z pod prawa.
 — Zrobione.
 — Trzeba nałożyć cenę na jego głowę.
 — Zrobione.
 — Trzeba przyznać temu, kto go schwyta, dużo pieniędzy.
 — Zrobione.
 — Ale nie w papierkach.
 — Zrobione.
 — Złotem.
 — Zrobione.
 — Trzeba go zgilotynować.
 — To się zrobi.
 — A któż to zrobi?
 — Ty sam.
 — Ja?
 — Ty. Zostaniesz delegowanym od Komitetu Ocalenia publicznego, z pełnomocnictwem.
 — Przyjmuję — rzekł Cimourdain.
 Robespier szybko ludzi dobierał; przymiot męża stanu. Wziął z leżącej przed nim teki arkusz czy-