twórca owego potworo, którego głową był Komitet Bezpieczeństwa ogólnego, a którego dwadzieścia jeden tysięcy nóg zwanych Komitetami rewolucyjnemi, pokrywało całą Francyę; Leboeuf, na którego Girey-Dupré w swojej „Jasełce fałszywych patryotów“ ułożył ten wierszyk: „Leboeuf ujrzał Legendré’a i zaryczał;“ Tomasz Payne, Amerykanin, dobry i łaskawy; Anacharsys Cloots, Niemiec, baron, milioner, ateusz, hebercista, naiwny marzyciel; prawy Lebas, przyjaciel Duplay’a; Rovère, jeden z rzadkich ludzi, co są złośliwymi dla złośliwości, bo sztuka dla sztuki istnieje więcej, niż się zdaje; Charlier, który chciał, ażeby do arystokratów mówiono „pan“; Tallien, tkliwy a srogi, który z miłości zrobił 9 go thermidora[1]; Cambacérès, prokurator, który miał zostać księciem (za Cesarstwa), i Carrier, prokurator, który będzie tygrysem; Laplanche, który jednego dnia zawołał: — Żądam pierwszeństwa dla armaty strzelającej na trwogę; — Thuriot, który chciał, ażeby sędziowie Trybunału rewolucyjnego łosowali publicznie; Bourdon z Oisy, który wyzwał na pojedynek Chambona, denuncyował Payena i z kolei był denuncyowany przez Heberta; Fayan, który zalecał wysłanie „armii podpalaczy“ do Wandei; Tavaux, który dnia 13 kwietnia był prawie pośrednikiem między Żyrondą i Górą; Vernier, który żądał, aby przywódcy Żyrondy i przywódcy Góry szli służyć w armii, jako prości żołnierze; Revbell, który się zamknął w Moguncyi; Bourbotte, pod którym ubito konia przy zdobyciu Saumur; Guimberteau, który kierował armią brzegów szerbuskich; Jard-Panvilliers, który kierował armią brzegów roszelskich; Lecarpentier, który kierował eskadrą kankalską; Roberjot, którego czekała zasadzka rasztadzka; Prieur z Marny, który w obozie nosił stare szlify dowódcy szwadronu; Levasseur z Sarlhe,
- ↑ Początek upadku Robespierą,
