Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/223

 — Tygrysiej.
 — Nie, z gronostajów.
 — Fałszywych.
 — Ma i pończochy!
 — To dziwna.
 — I trzewiki ze sprzączkami.
 — Srebrnemi!
 — Nie przebaczą mu tego chodaki Camboulasa.
 Na innych ławkach udawano, że nie widzą Rozmawiano o czem innem. Santhonax pod Dussaulx’a.
 — Wiesz, Dussau!x.
 — Co?
 — Były hrabia de Brienne...
 — Który siedział w więzieniu la Force z byłym de Villeroy?
 — Tak.
 — Znałem obu. I cóż?
 — Tchórzyli do tego stopnia, że się kłaniali każdej czerwonej czapce każdego stróża i nie chcieli raz zagrać partyi pikiety dlatego, że im podano karty z królami i damami.
 — Cóż tedy?
 — Wczoraj ich zgilotynowano.
 — Obu?
 — Obu.
 — Krótko mówiąc, jak się zachowywali w więzieniu.
 — Nikczemnie.
 — A jak się znaleźli na rusztowaniu?
 — Odważnie.
 Dussaulx zawołał:
 — Łatwiej umrzeć niż żyć!
 Barrere zabrał się do czytania raportu dotyczącego Wandei. Dziewięćset ludzi z Morbihan wyruszyło z armatami na pomoc miastu Nantes. Redon