Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/268

oszańcowali, przypierał do labiryntu uliczek ciasnych i krętych.
 Zwrócił się ku swemu adjutantowi, walecznemu kapitanowi Guéchamp, który się później wsławił oczyszczeniem lasu Concise, będącego miejscem urodzenia Jana Chouan’a, i zatamowaniem buntownikom drogi do stawu de la Chaine, co im nie dozwoliło zdobyć Bourgneuf.
 — Guéchamp — rzekł do niego — oddaję ci dowództwo. Utrzymuj ogień, jak będziesz mógł. Podziuraw barykadę strzałami armatniemi. Zatrudniaj ich ile możesz.
 — Rozumiem — odparł Guéchamp.
 — Zgromadź całą kolumnę z nabitą bronią i miej ich w pogotowiu do ataku.
 Dodał kilka słów na ucho Guéchamp’owi.
 — To się rozumie — rzekł Guéchamp.
 Gauvain mówił dalej:
 — Czy z doboszy nie brak żadnego?
 — Są wszyscy.
 — Mamy ich dziewięciu. Zatrzymaj dwóch, a daj mi siedmiu.
 Siedmiu doboszów stanęło w milczeniu rzędem przed Gauvain’era.
 Wtedy Gauvain zawołał:
 — Do mnie! batalion Czerwonej Czapki!
 Dwunastu żołnierzy, z których jeden sierżant, wyszło z kolumny.
 — Cały batalion niech wystąpi.
 — Jest cały — odpowiedział sierżant.
 — Dwunastu was tylko!
 — Zostało nas dwunastu.
 — Dobrze — rzekł Gauvain.
 Sierżantem był dobry i dzielny szeregowiec Radoub, który w imię batalionu przybrał troje dzieci znalezionych w lesie Saudraie.
 Czytelnik przypomina sobie, że tylko pół bata-