Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/368

 „Wyjęci są z pod prawa...“
 Tu woźny umilkł na chwilę i znów czytał:
 „Osoby wskazane pod następującemi nazwiskami lub przezwiskami...“
 Wszyscy w tłumie nadstawili ucha.
 Głos woźnego stał się grzmiącym. Czytał dalej:
 „... Lantenac, rozbójnik.“
 — To nasz jaśnie pan — szepnął jeden wieśniak.
 W całym tłumie przebiegły szepty: — To nasz jaśnie pan.
 Woźny znów czytał:
 „... Lantenac, były margrabia, rozbójnik.
 Wilkołak, rozbójnik...“
 Dwóch chłopów spojrzało na siebie z boku.
 — To Gouge-le-Bruant.
 — A także niebiesko-żerca.
 Woźny czytał dalej listę.
 „...Wielkie Serce, rozbójnik...“
 Tłum zaszemrał:
 — To ksiądz.
 — Tak, ksiądz proboszcz Turmeau.
 A tak, ma parafię za lasem Chapelle, to proboszcz.
 — 1 rozbójnik — dodał człowiek w czapce.
 Woźny czytał:
 „...Boisnouveau, rozbójnik. — Dwaj bracia Dzidy, rozbójnicy. — Huzar, rozbójnik...“
 — To pan z Quellen, dziedzic — rzekł jeden chłop.
 „...Kosz, rozbójnik...““
 — To dziedzic Sepher.
 „...Wymiatacz, rozbójnik...“
 — To dziedzic Jamois.
 Woźny czytał dalej, nie zważając na te objaśnienia:
 „...Guinoiseau, rozbójnik. — Chatenay, zwany Trefnisiem, rozbójnik...“
 Jeden chłop szepnął: