Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/44

Ta strona została przepisana.



Księga druga.
KORWETA „CLAYMORE.“

I.
Anglia pospołu z Francyą.

Na wiosnę roku 1793, Francya napadnięta odrazu na wszystkich swoich granicach, miała patetyczną rozrywkę w upadku Żyrondystów[1] tymczasem w archipelagu La Manche działy się takie rzeczy:
Dnia 1 czerwca wieczorem, w Jersey, w małej pustej zatoce Bonnenuit, na godzinę przed zachodem słońca, wśród gęstej mgły, dogodnej dla ucieczki, bo niebezpiecznej dla żeglugi, jedna korweta rozwinęła żagle. Okręt ten miał osadę francuską, ale należał do flotylli angielskiej, stojącej jakby na straży przy wschodnim krańcu wyspy. Książę Latour d’Auvergne, z domu Bouillon, dowodził flotyllą angielską, i z jego to rozkazu wypłynęła korweta na służbę nadzwyczajną a pilną.

Korweta, zapisana w Trinity­‑House[2] pod imie-

  1. Umiarkowanych republikanów Konwencyi.
  2. Jest to stowarzyszenie ustanowione w Anglii przez Henryka VIII r. 1515 dla rozwoju handlu i żeglugi. Ono zapisuje wszystkie okręty, daje sternikom patenty, stawia latarnie morskie i t. p