Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/56

 — I ten fałszywy biskup z Agra, proboszcz nie wiem już jakiej parafii!
 — Parafii Doli. Nazywa się Guillot de Folleville. Jest zresztą waleczny i dobrze się bije.
 — Księża — gdy nam potrzeba żołnierzy! Biskupi — co nie są biskupami! Generałowie — co nie są generałami!
 La Vieuville przerwał hrabiemu Boisberthelot:
 — Kapitanie, podobno masz „Monitora“ w swojej kajucie?
 — Mam.
 — Ciekawym, co w tej chwili grają w Paryżu?
 — „Adelę i Paulinę“ i „Jaskinię.“
 — Chciałbym być na tem.
 — Będziesz jeszcze. Za miesiąc wejdziemy do Paryża.
 Boisberthelot pomyślał chwilę i dodał.
 — Najpóźniej za miesiąc. Pan Windham powiedział to lordowi Hood.
 — Ależ w takim razie, kapitanie, nie wszystko «nów tak źle idzie?
 — Do pioruna! Wszystkoby szło dobrze, gdyby wojna w Bretanii była dobrze prowadzoną.
 Vieuville potrząsnął głową.
 — Kapitanie — rzekł — czy wysadzimy na ląd piechotę morską?
 — Wysadzimy, jeżeli mieszkańcy brzegu są za nami; nie wysadzimy, jeśli są dla nas nieprzyjaźni. Wojna powinna niekiedy wyważać drzwi, niekiedy zaś musi przesuwać się przez dziurkę od klucza. Wojna domowa zawsze winna mieć wytrychy w kieszeni. Zrobimy, co się da. Najważniejsza rzecz mieć wodza.
 I Boisberthelot dodał zamyślony:
 — Kawalerze Vieuvil!e, cobyś powiedział o kawalerze Dieuzie?
 — Młodym?