Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/9

czył Wirgila, Horacyusza i Lukana, studyowal Marcyala i Ausoniusza.
 Ojciec Wiktora był zwolennikiem cesarstwa, matka zaś, jako córa Wandei, była rojalistką; syn najmłodszy poszedł zrazu za matką. Już w r. 1815, jako chłopiec 13-letni, wystąpił z poematem przeciwko cesarstwu po klęsce pod Waterloo, następnie stworzył dwie tragedye p t.: Irtamène, w obronie króla, i Atheli, dalej operę komiczną, a wreszcie dramat Inez de Castro. Naturalnie te pierwociny ducha nie mają jeszcze większej wartości literackiej. W r. 1817 poeta otrzymał wzmiankę zaszczytną od Akademii francuskiej za wiersz konkursowy na temat: Aventages de l’etude („Korzyści z nauki“), a mając lat 18, zdobył od Tuluzkiej Akademii igrzysk kwiatowych pierwszą nagrodę za poematy: Statuę de Henry IV, Les Vierges de Verdun, Louis XVII i Moise sur le Nil. W r. 1821 poeta stracił matkę, którą serdecznie kochał, a w tem nieszczęściu najsłodszą pocieszycielką była mu ubóstwiana Ądela, z którą jeszcze połączyć się nie mógł ze względu na brak środków do życia, ojciec bowiem z upadkiem cesarstwa stracił cały majątek. W celu zdobycia pozycyi trwalszej założył z braćmi pismo Conservateur Littéraire, w którem drukował studya literackie o Walterskocie, Bajronie i innych, oraz satyry polityczne, przekłady poetów rzymskich, a także głębszy artykuł o „Medytacyach“ Lamartine’a. Nakoniec w r. 1822 ukazały się, zebrane w jedną książkę, Odes et Ballades.
 Żaden z utworów powyżej wymienionych nie przejawiał jeszcze w ich autorze najmniejszej dążności do nowatorstwa, do rewolucyi literackiej. I owszem, młody poeta w tych pierwszych pracach nagina się z całą łatwością do wszelkich wymagań klasycznych. Teorye nawet W. Hugo w tej dobie są bardzo dalekie od romantyzmu. Chwali np. Delille’a za to, że w przekładzie „Raju utraconego“ złagodził niektóre szorstkości poematu Miltona, a gani tłómacza