Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/144

— 136 —

 Nieobecność mieszkańców była więc rze­czą niewytłómaczoną. Czy można było ozna­czyć w jakiej porze, i jakim dniu opuścili mieszkanie? Można, bo w tem miejscu, gdzie dni od nocy trudno było odróżnić, Magdalena zazwyczaj zaznaczała ołówkiem każdy dzień w swoim kalendarzu.
 Kalendarz ten wisiał na głównej ścianie izby. Ostatni znak krzyża zrobiony był przy dniu 6-go grudnia, czyli nazajutrz po przyby­ciu Jamesa Starr, co znowu potwierdził Jakób. Jasnem więc było, że od 6-go grudnia, czyli od dziesięciu dni, nie było w mieszkaniu ani Szymona Ford, ani jego żony, ani syna, ani inżyniera. Czyżby nowe badania i poszukiwa­nia w kopalni dokonywane przez inżyniera mogły trwać tak długo? Naturalnie, że nie.
 Tak przynajmniej sądził pan W. Elphiston. Zbadawszy pilnie i drobiazgowo całe mieszka­nie, nie wiedział doprawdy co myśleć i co począć.
 Ciemność była zupełna naokoło. Blask lampek w ręku ajentów blado oświecał te cienie nocy.
 Nagle Jakób Ryan wydał okrzyk.
 — Tam! tam! patrzcie! — zawołał.
 I potem wskazywał żywe dosyć światło, które się poruszało w oddali ciemnej galeryi.