Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/246

— 238 —

wie o tem, co dotąd kryje, uwiadomię was natychmiast.
 — Niech i tak będzie — rzekł inżynier — a jednakże to milczenie Nelly, jeżeli ona cośkolwiek wie, zastanawia mnie bardzo. A wi­dząc, że Henryk chce protestować, dodał:
 — Bądź spokojny! Nie powiemy nic tej, która ma zostać twoją żoną.
 — I która by już nią była, gdybyś się ty, mój ojcze, na to zgodził.
 — Mój synu — rzekł Szymon Ford — od dziś za miesiąc może być wasze wesele. Pan zastąpi ojca Nelly, nieprawdaż panie James?
 — Liczcie na mnie Szymonie — odpowie­dział inżynier.
 James Starr i jego towarzysze powrócili na folwark. Nic nie powiedzieli nikomu o rezultacie poszukiwań swoich i dla wszystkich pracujących w kopalni, wypadek pozostał zwykłym wypadkiem jedynie. Tylko Szkocya liczyła o jedno jezioro mniej.
 Nella powoli powróciła do swych zwykłych zajęć. Z tej wycieczki na powierzchni hrabstwa zachowała niezatarte wspomnienie życia zewnętrznego, ale nie żałowała, że powraca do kopalni.
 Lubiła tak, jak przedtem tę ciemną sie­dzibę gdzie się wychowała, wyrosła i gdzie nadal, jako żona Henryka, pozostać miała.