Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/272

— 264 —

 James Starr i Szymon Ford, pozbywszy się wszelkiej trwogi, przewodniczyli uroczystej zabawie, która nastąpiła po ceremonii i prze­ciągnęła się do dnia następnego.
 Jakób Ryan przybrany w swój piękny kostyum dudziarza, odniósł potrójny tryumf, śpiewając, grając i tańcząc równocześnie, przy głośnych oklaskach całego zgromadzenia.
 Nazajutrz roboty wewnętrzne i zewnętrzne rozpoczęły się na nowo pod dyrekcyą inży­niera Jamesa Starr.
 Zbytecznem mówić, że Nella i Henryk byli szczęśliwi.
 Te dwa serca, tak ciężko doświadczone, znalazły w swym związku szczęście, na które zasłużyły.
 Co do Szymona Ford, honorowego nadsztygara Nowej Aberfoyle, żywił on nadzieję doczekania pięćdziesiątej rocznicy swego ślubu z dobrą Magdaleną, która również nic prze­ciwko temu nie miała.
 — A po pierwszym jubileuszu będziemy czekać na drugi — mówił Jakób Ryan.
 — Masz słuszność, mój chłopcze — odpo­wiedział spokojnie stary nadsztygar. — Cóżby to było dziwnego! W uroczym klimacie Nowej Aberfoyle, który nie zna zmian i pór roku, można tu doczekać lat dwustu!
 Czy mieszkańcy Coal-City mieli kiedykol-