Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/37

— 29 —

foyle, w której inżynier James Starr, tak długo robotami kierował.
 Od dziesięciu lat jednak, kopalnia ta zo­stała opuszczoną. Nie można było znaleźć no­wych pokładów chociaż zapuszczono sondy do głębokości 1,500 a nawet 2,000 stóp i skoro James Starr się oddalał, był przekonanym, że najcieńsza żyła została już zupełnie wyczerpaną.
 Niezawodnie, że w takich okolicznościach odkrycie nowego pokładu węglowego w głę­biach tego podziemia uważanem być mogło za nadzwyczajne zdarzenie. Czy wiadomość oznajmiona przez Szymona Ford odnosiłaby się do tego faktu? pytał się James Starr sam siebie i tego pragnął się dowiedzieć.
 Jednem słowem czyżby istniał nowy zaką­tek tych bogatych Czarnych Indyi, do któ­rego zdobycia go powoływano? Chciał temu wierzyć.
 List drugi na chwilę zmienił jego poglądy w tej mierze, ale obecnie nie myślał już o nim. Zresztą syn starego nadsztygara czekał go na oznaczonem miejscu.
 W chwili, gdy inżynier wysiadał z wagonu, młody człowiek zbliżył się do niego.
 — Ty jesteś Henryk Ford? — zapytał żywo James Starr bez wstępu.
 — Tak jest, panie Starr.