Ta strona została uwierzytelniona.
Teraz rwie się osowiały
Z drucianej przegrody;
Tęskni, płacze, jeniec mały,
Do dawnej swobody.
Słyszysz, jak on smutnie jęczy? —
Puść go, chłopcze młody!
Za to ptaszek ci odwdzięczy,
Piosenką swobody!
Strona:PL Władysław Bełza - Dla polskich dzieci.djvu/225
