Strona:PL Władysław Orkan-Komornicy 076.jpeg

 — Zawdy przecie ja od nikogo łaski potrzebował nie bedę. Żeby mi ino Bóg dał zdrowie...
 — Matka Najświętsza!
 — A jak też bedę i robił, co zdolę, to mię nikt za psa nie weźmie, ba za człeka! Tu robię telo roków, a da mi kto poćciwe słowo, abo co?
 Uniósł się na wyrku.
 — Mocny Boże! — szepnęła Margośka.
 — Ja przecie od nikogo za darmo nic nie wezmę, nawet za dobre słowo podziękuję... A tu hycle są, nie ludzie! padam wam... Nikany nie wstępuj, na oczy im nie właź, bo cie zjedzą! Abo ukąszą tak, że ochota do życia odlatuje... Pany! W harendę wzięli świat od Pana Boga i nie dadzą sie używić nikomu, kto im sie nie okupi... Oni mają honory, dostojności wszelakie, reszta ma skakać przed nimi na piesku... La nich uciechy, tańce, zabawy i karczmy, la komorników nic! psia buda u gnoja...
 — Może cie kany kto napastnął? Powiedz!
 — E, napastnął!...
 — Mówże przecie!
 — Ja tu nie gadam o jednym razie, bo sie to widać całe życie tak dzieje...
 — Nie właź pomiędzy nich!
 — Dyć każ pódę? Swojego świata ni mam, żebych po nim chodził...
 — O dyć nie masz, nie, dziecko, nawet kawałeczka!