Strona:PL Władysław Orkan-Komornicy 107.jpeg

 — Nie wiedzieć, jak to było. Bo Sobek powiada, że spotkał idęcy Tomka i wsuł mu parę pięści, nic więcy...
 — Czegóż trza było!
 — A insi znowu mówią, że go młócił potela, pokiela zdołał. Co zemglał, powiadają, to go krzesił wodą i tłukł, pokiela nie dobił...
 — Prędzej, że tak...
 — Nic my w chałupie nie wiedzieli. Aże dziś dopiero sam sie wygadał. Ale on nie wiedział, czy ten żyje, abo co, dopiero dziandziary pedziały, że umarł...
 — Bedzie on miał za swoje!
 — Ba! Człeka zabić, to przecie nie co inszego...
 — A cóż stary?
 — E, wścieka sie nie wiedzieć na kogo! Sam wychował takiego zbója...
 — Od czasu nie wróżyli dobrego Sobkowi, od czasu! Ale ociec winien. Bo wiecie, jak on go uczył od mała? »Jak cie kto napastnie« — powiada — »weź kamienia i wal w łeb!...«
 — Nie poszła w las nauka...
 — Dy widzicie!
 — Skąd też ta takiego sumienia wziął, moiściewy! — mówiła Jagnieska. — Człek przecie nie bydlę, ani co, żeby sie tak pastwić!
 — Skąd też to taka straszna zewziątka?
 — Pytajcie sie! — odrzekła Haźbieta.
 — Dyć trudno miał tak bez powodu...