Strona:PL Władysław Orkan-Komornicy 108.jpeg

 — Wiecie, że na dnie złego babski powód siedzi...
 — Może i to być...
 — Nie gadam, bo nie wiem — ciągnęła Haźbieta — ale mi sie wszystko widzi, że tu o Hankę poszło...
 — Kozerową?
 — Juści, że o nią... bom słyszała, że jej Tomek odniepadł, skoro sie dowiedział, że już chodzić ni może...
 — To z nią tak źle?
 — My już widziały od miesiąca. Lada dzień może sie spodziewać...
 — Moiściewy! Któż ją tak unieszczęśliwił?
 — A no szczęście, skoro je nalazła. Nie trza daleko szukać...
 — Pewnie Sobek?
 — Dy nie kto inny...
 — No wicie, wicie, co ja to nie słyszę! — cudowała się Margośka. — Bedzie ta miał Kozera pociechę... Mocny Boże!
 — Jego wodziło, a córkę uwiedło...
 — Hej!
 — Dyć tak banował za Sobkiem. To mu Bóg nagodzi Sobusia... niechże ma.
 — O ludzie! ludzie! Co sie to dzieje na tym świecie... raty przeraty!
 Przędły jeszcze długo we wieczór, ale nici nie wiele przybyło na wrzeciona. Opowiadania za to