Ta strona została uwierzytelniona.
NAD CISZĄ ZIEMI...
Nad ciszą ziemi sierp księżyca —
Gwiazdy rozsiane w mroku —
Powietrze wilgna woń przesyca —
Tchnienie uroku.
Smrekowych gorców tony mroczne 5
Pełzną k’niebios zieleni —
W dole snują się mgły roztoczne,
Duchy jesieni.
Z księżyca pada ukój biały,
Kwiatem na ziemię prószy — 10
Ukojnym czyni się świat cały,
Krom jednej duszy.
Tym jaśniej w ciszy tej kojącej
Widzi swą dolę pewną,
Iż jest, jako ten promień drżący, 15
Poduchą zwiewną...
Iż jest w tej wiecznej cisz harmonii
Niedosłyszalnym głosem,
