Ta strona została uwierzytelniona.
ODA NA CZEŚĆ APOLLINOWEJ BRACI
Wielu nas jest promiennych!
Ognistych — jak rakiety!
Wolnych — wobec kobiety,
A wobec publiczności — lennych.
Sławią nas tłumy różnie, 5
Co się z wartością godzi:
Sława za wiatrem chodzi,
Trąby zasię najczęściej dmą — w próżnię.
Cześć Sztuce! jej ołtarzom,
Lśniącym naszymi łzami, 10
Gdzieśmy ministrantami,
Służąc strojnym w ornaty — księgarzom.
Strażnicy-śmy niezłomni
Pustych naszych Sezamów —
W razie najazdu chamów 15
Wysadzimy „skarb” w przestrzeń — przytomni.
Żyjem górnie i chmurnie!
Młodość jak grzyb w nas kwitnie —
Umiemy nawet szczytnie
Wznieść się aż — na tatrzańskie turnie. 20
