Ta strona została uwierzytelniona.
II
Umarły moje pieśni —
Już z martwych nie powstaną,
Wszystko, co człowiek sercem tworzy,
Co widzi w kształtach, śniąc, że nie śni —
Jest tylko łodzią z mgły na zorzy, 5
Na bystrej fali pianą...
Przemknęły lata spłomienione,
Cały ich huf skrzydlaty.
Dziś mi się zdają takie z lica,
Jakby gdzieś w innym życiu śnione. 10
Próżno ożywia je tęsknica.
Umarły moje światy.
