Ta strona została uwierzytelniona.
294
WIOSNA
Z CYKLU „NIEPOKALANA“
I
Deszcz spłukuje resztki śnieżnej szaty
I przetapia białe śniegu strzępy —
Świeżą trawką zielenieją kępy,
Zielonością zwiększają się płaty
I szerzeją czarne pól ustępy... 5
Wiosna! Jedno słowo — w pączkach kwiaty,
Drzewa, zimą sposępniałych ludzi
Do życia budzi...
Otrząsa się ziemia z sennej leży,
Mgłą przeciera oczy jezior szklistne — 10
Wszystkie twory nowym życiem istne
W muślinowej, wiosennej odzieży
Patrzą życiem w gwiazdy wiekuistne,
Strojne od swej natury — macierzy;
Pragną tylko Opiekunki bytu — 15
Z niebios błękitu...
Ona cudem zakwitła liliją
Na budzącej się do życia łące —
