Strona:PL Władysław Orkan-Poezje Zebrane tom 2.pdf/346

346

Ranek był śliczny... Budzące się miasto
 Rozodziewało mglistą szatę dymów,
Kiedyśmy razem błądzili... Niewiasto!...
 Ile ja Tobie naukładał rymów,
Ilem serdecznych wyśpiewał Ci pieśni —        5
To się filistrom — i poetom nie śni!...

Tyś mi się w oczy patrzyła głęboko —
 A jam Ci szeptał piorunne zaklęcia
I stawiał z myśli świątnicę wysoką,
 Świętości pełną, bliską wniebowzięcia...        10
Żem Cię, jak myśli kapłankę, prowadził,
Więc — luba! Ciebiem na jej ołtarz sadził...

I byłaś niby posąg Zadumania,
 Któremu świat się na ołtarzach kłania...
Jam Ci nagości kształty odcieleśnił        15
 I uosabiał sztukę w Twej postaci...
I byłbym nie dbał, jak Bóg mi zapłaci,
Bylem przy Tobie — Piękna! — życie prześnił...

Weszliśmy razem do świątyni sztuki...
 Niewiele osób było w pierwszej sali...        20