Ta strona została uwierzytelniona.
42
POBUDKA
I
Z lochów Sybiru zlatują
Ponure skazańców duchy,
Krew nie pomszczoną wskazują,
Rdzawymi trzęsą łańcuchy:
„Za więzy — życia wyschły zdrój, 5
Za krew, za rany, za klęski —
Polsko! Zastępy swoje zbrój
Na bój! ostatni, zwycięski“.
II
Pomruk przechodzi przez sioła,
Gniew przelatuje przez miasta — 10
Wysokie szubienic czoła,
Lecz pomsta nad nie wyrasta:
„Za więzy — życia wyschły zdrój,
Za krew, za rany, za klęski —
Polsko! Zastępy swoje zbrój 15
Na bój! ostatni, zwycięski“.
