Ta strona została uwierzytelniona.
U BRAM WIEKU
I
Otwórzcie się, zawierze! Pęknijcie, wrzeciądze!
Bo oto idzie zastęp harny
Zwycięskich bojowników.
Czoła ich znojne, ściekające potem,
Odkryte na wiatr, 5
Są jako wieże, które — zda się — runą,
Są jako wierchy ponadchmurne Tatr,
Gdy je wschodzące słońce skrwawi złotem
I oświetli podniebną zórz rozkwitłych łuną.
Idą poszumem, jak rozchwiane smreki, 10
A cienie od nich, niby cienie skał
Kładą się w długie po ziemi straszydła,
Padają smugą na poległe wieki.
Zbroje nie kryją ich skrwawionych ciał,
Ale ich dusze, zapałami zbrojne, 15
Mają u ramion łyskające skrzydła —
Zda się: usarski zastęp z mogił wstał
I powietrzną z duchami rozpoczyna wojnę.
