Strona:PL Władysław St. Reymont - Fermenty 01.djvu/273

— 271 —

musisz znać nazwisko: Głogowski, komedjopisarz i nowelista.
 — Głogowski!... czekaj! Był w Paryżu przed pięciu laty?
 — Doprawdy, że nie wiem, bo to człowiek który jeśli mówi, to zwykle nie o sobie.
 — Blondyn, ostre rysy, wichrowata czupryna, temperament ogromny!... Tak, pamiętam, i wtedy już pisał dramaty, bo graliśmy na Mont Parnasse jego jednoaktówkę, w której miał sam grać jedną z ról, ale w ostatniej chwili, zamiast wejść na scenę, uciekł z teatru z tremy. Później się tłumaczył, że sztuka jest tak podła, iż go mogła publiczność zasypać kaloszami i obwiesić za idjotyzm.
 — To ten sam, byłam przy wystawieniu jego sztuki w Warszawie, wygadywał podobnie.
 — Więc jest u Stabrowskich? Musimy odnowić znajomość. Znasz go dawno?
 — Kilka miesięcy temu poznałam go w teatrze, nawet grałam małą rolkę w jego sztuce.
 — Gdzie w teatrze? Na amatorskiej scenie?
 — Nie, na prawdziwej scenie, chociaż ogródkowej.
 — Ty występowałaś? Ty? Ależ to niemożebne.
 — Tak, byłam aktorką przez kilka miesięcy.
 — Ależ to niespodzianka dla mnie! Nie, uwierzyć nie mogę; jakto, ojciec ci pozwolił iść na scenę?
 — Sama sobie pozwoliłam, niestety.
 — I miałaś tyle odwagi? i siły tyle?