Strona:PL W klatce.djvu/319

 — Czy słyszał sąsiad nowinę?
 — Jaką nowinę? — spytał Barszcz z wysokości swego kasztanka.
 — Nasz doktor... hę? słyszał sąsiad?
 — Cóż? nie słyszałem.
 — Zaczłapał się po uszy w téj ładnéj bestyjce...
 — W kimże to?
 — A no, w mojéj znajoméj, w pani Warskiéj.
 — Nie może być! A ona?
 — A i ona zakochana w nim szalenie.
 — No proszę, i cóż z tego będzie?
 — A cóż? może pobiorą się.
 — Dyabła tam! A na co to jéj potrzebne? — zadecydował Barszcz i pojechał.
 Przybywszy na miejsce, rzekł do pana na Wiercinie:
 — Czy pan wiész o awanturze?
 — O jakiéj awanturze?
 — Pani Warska... cóś... tego...
 — Aha, ta z zadartym nosem! No cóż?
 — Cóś tego... tego... rozumiész pan? skompromitowała się.
 Ostatni wyraz akcentował z dumą; niedawno wyuczył się go z mozołem wymawiać od pana Rodryga.
 — Nie może być! — zawołał, z radości podskakując na krześle, Rodryg, który serdecznie nienawi-