Strona:PL W klatce.djvu/360

skich i umysłowych przyjemności... Spodziewam się, że będziesz na naszym ślubie, Lucyanie.
 — Niezawodnie; a kiedy nastąpi?
 — Najdaléj za tydzień. Ale, zapomniałem cię przeprosić, Lucysiu, żem nie zajechał do ciebie, tylko wezwał cię tutaj. Widzisz, stracił-bym przynajmniéj kwadrans, albo pół godziny czasu, a tak pragnę ją zobaczyć, że mi każda chwila droga.
 — Wierzę — odpowiedział Lucyan — i bynajmniéj nie czuję się obrażonym.
 — Konie gotowe! — ozwał się we drzwiach kamerdyner.
 Cypryan żywo powstał.
 — Do zobaczenia, Lucyanie! — rzekł — w tych dniach przyjadę do ciebie z Jod...
 Nie dokończył wyrazu, bo wzrok jego padł na twarz Lucyana, tą razą zwróconą do okna. Pochwycił rękę przyjaciela i rzekł z niepokojem:
 — Co tobie jest, Lucyanie, czyś ty chory?
 — Od pewnego czasu jestem w istocie trochę chory, ale to mała rzecz...
 — Ależ zmieniony jesteś dziwnie! Cóż to takiego?
 — Choroba sercowa, o ile mi się zdaje.
 — A więc może niezupełnie fizyczna? — żartobliwie rzekł Cypryan.
 — O, najzupełniej! bądź tego pewny; przecież