Strona:PL W klatce.djvu/396

jakby się spodziewał kogo innego, a ujrzawszy służących, zapytywał, czy pani Warska śpi jeszcze.
 — Nie dzwoniła dotąd — odpowiadała Marylka.
 — Nie piła jeszcze herbaty — odpowiadał Ignacy.
 Cypryan patrzył na zegarek i szybko przebiegał salon; potém znowu brał dziennik do ręki, całą godzinę czytając jeden wiersz jego.
 Bronzowy zegar, ostrym, metalicznym dźwiękiem, ogłosił trzecią po południu.
 Zerwał się z krzesła Cypryan, odrzucił dziennik daleko od siebie i szarpnął taśmę od dzwonka.
 Wszedł Ignacy.
 — Poproś tu do mnie Maryanny — rzekł Cypryan.
 Po chwili przybiegła Marylka.
 — Pani Warska spać tak długo nie może, musi być chora. Trzeba, żeby panna Maryanna sprobowała wejść do sypialni.
 — Probowałam już, proszę pana, ale drzwi wewnątrz zamknięte.
 — I żadnego ruchu w pokoju panna Maryanna nie słyszała?
 — Żadnego.
 Na twarzy Cypryana odmalował się straszny niepokój. Począł znowu przebiegać salon. Marylka wyszła.
 Czarne wskazówki zegara zwolna przesuwały się na tle białém z minuty na minutę; o każdym upłynio-