Doktór Władysław Chodecki napisał małą broszurkę, a raczej nieoprawny nawet świstek z 8½ kartek złożony, kosztujący jednak aż 40 kopiejek, z tytułem wielce obiecującym dla wielu biedaków, co w ciężkiej walce o byt stargali siły nerwowe[1]. A no, zobaczmy, czy nie znajdziemy w niej oręża na zwalczenie, lub przynajmniej zmniejszenie, złego.
Autor prawi nam przedewszystkiem kazanie za „żądzę używania“, „pracę jedynie dla chleba“, a nie dla wznioślejszych idealnych pobudek — „nauki dla nauki“.
Autor widocznie nie wie, że ktoby u nas chciał się poświęcić „nauce dla nauki“, ten nietylko daleko prędzej zdenerwowałby się takim zbytkiem, niż „żądzą używania“, ale poprostu umarłby z głodu.
Dalej, jakoby z Virchowem, czyni autor odpowiedzialny pozytywizm za liczne w naszych czasach samobójstwa; trudno zrozumieć, jakim sposobem niewiara ma prowadzić do samobójstwa; prędzej chyba silna wiara w przyszłe, lepsze życie powinnaby skłaniać do skrócenia sobie życia tych, którym ono nie ściele się po różach. Samobójstwo, wynikające nie z chwilowej rozpaczy lub obłędu, lecz z chronicznej, że się tak wyrazimy, niechęci do życia, ma za przyczynę wyczerpanie sił nerwowych, to zaś wynika najczęściej
- ↑ Dr Władysław Chodecki. Jak zapobiegać chorobom nerwowym. 1886. (Odbitka z Ateneum).
