Strona:PL Wacław Potocki-Wojna chocimska 039.jpeg

Ta strona została przepisana.

natura, sitnilia evenient omnia[1]. Nie wadziło to nigdy wielkim i piśmiennym ludziom, jako Pliniusowi, gdy synowcowi, Senece gdy własnym synom swoim: ale i za pamięci naszéj, nie wadziło Pawłowi Piaseckiemu, biskupowi przemyskiemu, kiedy także rodzonemu synowcowi swemu, opatowi mogilskiemu, swoję dedykował historyą, i choć też na to mruczał, któremu

Pallor in ore sedet, macies in corpore toto,[2]

livor[3] piekielny brat jędze, i ten się naostatek swoim udawił kawałkiem i przyznał, że

Invidia Siculi non invenere tyranni
Tormentum majus[4]

Aleć ja mihi ipsi balneum subministrabo[5], sobie intus samemu canam[6], kiedy WMMPanu, w którym miłość moja finem citius inveniet, quam modum[7], tę sarmacką Bellonę, perenne gloriae naszego narodu monumentum[8], fideli odrysowaną opera[9], dedykuję. Wprawdziéć sacrum sine fumo i verba pro farina[10] tylko, ale ja przecię nie wątpię, że tylo miejsca znajdą w sercu WMMPana, ileby najwyśmienitsze mogły mieć prezenty, wiedząc dobrze, że in muneribus res praestantissima mens est[11]: a zwłaszcza od tego, który i mansum ex ore daret[12].

Ponieważ się wszyscy ludzie śmierci rodzimy i nikt tego terminu ani przeskoczyć, ani odłożyć nie może; bo stat sita cuique dies et ineluctabile vi fatum[13]; mizernaby nader była kondycya nasza, kiedyby i dobre dla pochopu do cnoty, i złe dla obrzydzenia potomności grzechów, roboty nasze, wyrobić się z nami, zawierać i tam wieczną zasute niepamięcią zostawać miały. Niewysławiona boska prowideneya, wiedząc, że vetustas non opera solum, sed ipsam exedit naturam[14] podała nam drogę do ziemskiéj nieśmiertelności, że non toti

  1. póki jednaka natura ludzi, póty wszystko podobném będzie.
  2. bladość na twarzy siedzi, wynędznienie na całém ciele.
  3. zawiść.
  4. Sycylijscy tyrani nie znaleźli większéj męczarni nad zawiść.
  5. sam sobie łaźnię przyrządzę.
  6. śpiewać będę doma.
  7. prędzéj znajdzie kres niż miarę.
  8. wieczysty pomnik sławy.
  9. wiernie i pracowicie.
  10. ofiarę bez dymu i słowa zamiast mąki.
  11. w podarunkach najprzedniejsza rzecz — to serce.
  12. od ust by sobie odjął.
  13. nad każdym zawisł jego dzień i niepokonane siłą przeznaczenie.
  14. starość nie tylko dzieła, ale samę nawet naturę niszczy.