Strona:PL Wacław Potocki-Wojna chocimska 040.jpeg

Ta strona została przepisana.

morimur, vivit potior pars nostri[1], oprócz dusze, która że jest divinan particula aurae[2], dlatego expers mortalitatis[3], żyje imię nasze w takiéj, na jaką kto sam sobie sławę i estymacyą zarobił. Pismo i litery tą drogą są, a prawie drugą duszą, która między sferami niebieskiemi, gdzie anima nostra rationalis[4], a między podziemnym Awernem, gdzie ciał naszych putredo[5], w uściech, oczach i uszu ludzkich, wiekuje na świecie po zejściu naszém. Pismo, które nie dziejom tylko, ale mowom i myślom ludzkim ginąć i umierać nie da, które nas też samo najosobliwiéj od wszystkich bestyj ziemskich i ptastwa niebieskiego dzieli.
Mają nierozumne stworzenia z natury wiele rzeczy wspólnych z człowiekiem, mają i wiele przed nami. Daleko prędzéj ludzie prości zptaszéj albo z bydlęcéj wróżki zgadną o pogodzie, o deszczu, o szkodzie i nieszczęściu, aniżeli astrologowie, którzy nam z ordynacyi siderum[6] takowe prognostykują rzeczy. Niedarmo o swoim kłopocie cecinit[7] poeta: Saepe sinistra cava praedixit ab ilice cornix[8]. Niedarmo na deszcz et sola ni sicca secum spatiatur arena[9]. Mogą płakać krokodylowie, mogą się śmiać koczkodoni i łabęcie przed śmiercią śpiewać, jaskółki leczyć i wyłupione oczy dzieciom swoim wprawiać. Nuż pszczoły i mrówki jakowy rząd pospolitéj rzeczy prowadzą, siła ludzi uczonych, okrom Pliniusa, doszedłszy eksperyencyą pisało o tém.

Mają i z ćwiczenia wielkie podobieństwa rozumu i intellektu ludzkiego, i owszem naleźlibyśmy ludzi, których nieme bestye w nauce, nie mówię o szalonych, przeszły. Miał Herodes Atticus syna tak niepojętnego, że się do trzydziestego roku obiecadła nauczyć nie mógł. Taki był Heraklides, taki Licinius i Valentinianus cesarze, którzy się i podpisać na dekretach swoich nie mogli nauczyć. Wszyscy niemal ptacy mówić i pieśni złożone od ludzi śpiewać mogą. Wszytkie zwierzęta, lwi i niedźwiedzie, pardzi, psi, konie, smocy nawet i węże, rozmaitych sztuk, tańców, skoków i ludzkich posług wyćwiczyć się dadzą; jednego pisma pojąć nie mogą. Choćci Plinius w Mucyanie świadczy, że słoń, umiejący litery stawiać, te słowa

  1. nie ze wszystkiem umieramy, żyje lepsza cząstka nasza.
  2. cząstką ducha boskiego.
  3. niepodlega śmierci.
  4. dusza nasza rozumna.
  5. zgnilizna.
  6. gwiazd.
  7. śpiewał.
  8. Częstokroć złowieszcza wrona przepowiadała to z dębu wypróchniałego.
  9. piasek, choć nie suchy, rozpada się.