Strona:PL Wacław Potocki-Wojna chocimska 054.jpeg

Ta strona została przepisana.

i potrzebnych spraw wieków naszych porrigere posteritati[1], a mianowicie quanti constitit[2] Polakom i mową, co tłómacza zawsze do Warszawy wozić potrzeba, i strojem i całą naturą, afektem naostatek nie wrodzonym ale przyniewolonym ku ojczyźnie swojéj. Ale nie nam po świecie szukać i obierać pana. Ta, ta sama chocimska ekspedycya może nam otworzyć oczy. Utrata Wołoch, Inflant, Estonii, juris regii in ducali Prussia[3], Zadnieprza, jużci była i Ukraina nasmarowała, niechaj będzie zwierciadłem i hieroglifikiem kaczki onéj, która kurczęta, Niemców, którzy Polaków wodzili. Quod mens augurat et opto[4], że za teraźniejszą jako Piastową i Jagiełłową divinitus ordynowaną i odprawioną szczęśliwego króla pana naszego miłościwego elekcyą, kość z kości, krew ze krwi polskiéj, a fortes creantur fortibus, nec imbellem feroces progenerant aquilae columbam[5], orzeł orłom rozkazować będzie, szczęśliwsza rzeczy nastąpi rezolucya, kiedy misertus nostri maximus orbis parens[6] niemieckie żołny, francuzkie papugi, węgierskie kruki, szwedzkie rozegnawszy sępy in proprio posuit sua sidera coelo[7], kiedy wielkiego onego zelatora gloriae et libertatis Polonae[8] Jana Zamojskiego nepos, nieporównanego Hektora i obrońcę całości ojczyzny swojej Jeremiego Wiśniowieckiego książęcia, a w Polsce tituli acta heroica sequuntur[9], który jako z nieprzyjacielem koronnym ręką i szablą, tak virtute et constantia cum invidia domi certabat; in castris geniłus, patriis nutritus in armis filius armipotenti dextera patrios avitosque consummabit honores[10], i co dotąd na tysiąc zacnej jego parenteli dzieliło się domów, dziś na wieczną narodu polskiego sławę, w jeden jakoby kościół, osobę króla pana naszego zebrane assurget[11].

Tempus erit — nec enim me fallunt omina quando.
Hunc saevi ferventis in medio turbine belli
Conversae fugient acies hostilia quando,
Obvia quaeque metet infesto corpora ferro.

  1. przekazywać potomności.
  2. jak wiele kosztuje.
  3. prawa królewskiego w Prusach książęcych.
  4. co serce prorokuje i czego pragnę.
  5. silnych rodzą silni; bezbronnego gołębia nie płodzą orły drapieżne.
  6. zlitowawszy się nad nami wszechrodzic świata.
  7. gwiazdy swoje na własném niebie umieścił.
  8. sławy i wolności polskiéj.
  9. zaszczyty idą za czynami bohaterskiemi.
  10. męztwem i stałością z zawiścią domową walczył; urodzony w obozie, syn wykarmiony w ojcowskiéj zbroi dzielną prawicą dosięgnie zaszczytów ojca i dziada.
  11. powstanie.