Abrys, obraz, rysunek.
Abszejt, abszyt, odstawka.
Abucht, stłuczone mięso, kontuz, salsesan.
Achtel, ósma część beczki.
Acz, choć.
Adwersarz, przeciwnik.
Aga (z tureckiego Aga, pan), pułkownik, dowódca u Turków.
Agier, miasto węgierskie.
Akkordy, rozejm.
Alabarta, kopia z osadzoném na niéj żelezcem.
Ali, aż.
Altembas, materya jedwabna grubo tkana złotem (z tur. ałtun złoto, bez płótno nader cienkie).
Ałła, hałła (z turec. Allah, bóg), Allach allach! wykrzyknik: biada!
Andżar (z arabsk. chandżer), nóż który Turcy za pasem noszą, puginał.
Animusz (z łaciń.), odwaga, umysł wspaniały.
Anteworta, bogini u Rzymian, która przyszłe rzeczy przepowiadała.
Antypast, przysmaczek przed obiadem, przekąska, pasztecik.
Antypod, przeciwstopny, mieszkaniec przeciwnéj strony kuli ziemskiéj.
Aprekacye, wynurzenia.
Aprosze (z franc.), przykop.
Archandya, czerń, rzesza.
Aresty (arest), areszt, więzienie.
Argenterye, srebra.
Arktury, gwiazdy północne, północ.
- ↑ Za punkt wyjścia do ułożenia tego słowniczka posłużył podobny spis zamieszczony przez Stanisława Przyłęckiego przy pierwszém wydaniu Wojny Chocimskiéj; został on jednak znacznie pomnożony a w niektórych miejscach sprostowany. Co do pisowni wyrazów wschodnich trzymaliśmy się dziełka Antoniego Muchlińskiego p. n. „Źródłosłownik wyrazów, które przeszły, wprost czy pośrednio, do naszéj mowy z języków wschodnich“, Petersburg, 1858.
