Kwestya dotyczy zatem sztuki i samej jej istoty. Ale nie zajmuje nas tu sprawa abstrakcyjnego jej określenia, gdyż chodzi nam jedynie o zbadanie znaczenia sztuki, jako rezultatu życia społecznego, jako wytworu społeczeństwa. Przelotny pogląd ogólny na główne momenta historyi sztuki w Europie odda nam w tej sprawie pożądane usługi i dopomoże do wyjaśnienia tak postawionej a istotnie nie pozbawionej doniosłego znaczenia kwestyi.
| * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * | * |
Rozmyślając o sztuce naszej, nie możemy zrobić ani kroku, aby nie w paść na jej związek ze sztuką grecką. Nasza sztuka współczesna w rzeczy samej jest tylko ogniwem w łańcuchu rozwoju sztuki całej Europy a ta ostatnia bierze początek z Grecyi.
Duch Grecyi, ten, który w okresie swego rozkwitu przejawił się w państwowości i sztuce, gdy przezwyciężył surową religię naturalną swej ojczyzny azyatyckiej i postawił u szczytu religijnej świadomości pięknego i silnego człowieka wolnego, znalazł najodpowiedniejszy wyraz w Apolli-
