Zawód swój poetyczny rozpoczął Brodziński bardzo wcześnie, bo jak to już mieliśmy sposobność powiedzieć, literatura i poezya ojczysta wywierała na niego od najmłodszych lat urok nadzwyczajny.
Franciszek Salezy Dmochowski, w swoim szacownym artykule o życiu i pismach Brodzińskiego przytacza niektóre jego poezye i myśli, pisane w 15 i 16 roku życia.
Znajdujemy jednak jeszcze wcześniejsze utwory, w Zabawkach wierszem, brata jego Andrzeja, wydanych w Krakowie w roku 1807 gdzie pomieszczone są i poezye Kazimierza z objaśnieniem iż pisał je mając lat trzynaście.
„Mały ten chłopiec, pisze o Kazimierzu, Andrzej, za moim śladem mocno się pokochał w poezyi. Pisze piosnki, nagrobki, poezye i z nich bardzo wiele obiecuje po sobie. Ja w tym wieku w którym on lutnią wziął uciekałem na głos jej“.
Poezye te są dość słabe przecież w niektórych przebijają piękne myśli lub obrazy, których nawet powtórzenie znajduje się w późniejszych utworach.
I tak mając lat piętnaście napisał wiersz Na śmierć utonionego przyjaciela, zaczynający się od słów:
Na łono nocy, głowę pochylił dzień smutny...
