Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 013.jpeg

 — Niestety — odparł adwokat wzruszony jej prawdziwym żalem — na nieszczęścia tego rodzaju niema rady na świecie, podzielam boleść pani, tylko nie widzę w czem tutaj pomocnym być mogę.
 Pani Skalska zrozumiała zapewne iż postąpiła niestosownie, dla niej śmierć męża, była wypadkiem od którego nie mogła odwrócić myśli.
 — Daruj pan — wyrzekła — chciałam mówić o czem innem. Zostałam się sama z dziećmi — sama nie mogąc sobie radzić, mąż zajmował się interesami, ja nic nie wiedziałam o niczem; wraz z nim straciłam wszystko.
 Prawnik widząc iż nie potrafi naprowadzić rozżalonej kobiety na tor właściwy, zrezygnował się zapewne wysłuchać ją do końca, i czekał co dalej powie, z wyprobowaną cierpliwością człowieka, któremu żadna ludzka słabość obcą nie jest.
 — Straciłam wszystko — powtórzyła wdowa.
 — Jakto pani, wszak mąż pani był bardzo zamożny, interesa jego były w kwitnącym stanie.
 — A jednak — pochwyciła kobieta — jednak z jego śmiercią wszystko się zmieniło.
 — Nie pojmuję tego, zechciej mnie pani objaśnić.