Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 024.jpeg

ludzkich, skrzywdzenie słabych, było rzeczą wołającą o pomstę do nieba. Niestety słońce oświeca wiele czynów równie ohydnych, a żadna gwiazda nie zadrży pomimo to w swoich posadach, żadna wszechwładna ręka nie wystąpi widocznie, by bronić uciśnionych niesłusznie.
 — Pani — wyrzekł tylko — czy masz we mnie zaufanie?
 — O tak — szepnęła wdowa z prawdziwem przekonaniem.
 — A więc nie mów nikomu o tem iż zasięgałaś mojej rady.
 — Uczynię jak pan żądasz — spytała wlepiając w niego strwożone oczy — ale nie pojmuję czemu...
 — Później wytłómaczę to pani wyraźnie.
 — Więc pan byś sądził? — zawołała nie śmiejąc dokończyć zaczętej myśli.
 — Ja nic nie przesądzam, żądam tylko swobody działania w sprawie której wątka dopiero szukać muszę, a bezwzględna tajemnica jest mi koniecznie potrzebna.
 — Nawet przed Horyłłą?
 — Nawet i koniecznie przed nim.