Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 140.jpeg

ment odkładał to, do czego powinien był przygotować ją od razu.
 — Ja nie mam już pieniędzy — wyrzekł załamując ręce.
 — Wielka rzecz, to pożycz.
 — Nie mam kredytu, nikt pożyczyć mi nie chce.
 — Alboż nie jesteś jedynakiem bogatych rodziców?
 Krew uderzyła do czoła Józiowi.
 — Rodzice nic dać mi nie chcą, udawałem się do nich.
 — Wiem, wiem, odpowiedzieli ci że tracisz to co oni zarobili — odparła ze śmiechem — jak gdyby tobie i mnie wystarczyć mogło to co im starczy.
 Mąż spojrzał na nią posępnie, śmiech jej był dla niego niezrozumiały w tej chwili.
 — Więc cóż ja mam począć — zawołał z rozpaczą.
 Pytanie to zwracał na próżno do Horyłły i do samego siebie, a teraz stawiał je żonie jakby chcąc zagłuszyć głos sumienia, odzywający się w nim coraz