Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 341.jpeg

 — To byłoby wybornie, zaprosilibyśmy ją tutaj.
 — Jeśli ten mesaż jest od Alinki, to zawiera chyba rachunek jakiś, bo coś strasznie poszedł nie w smak Horylle.
 Ten grad uwag przerwał garson, mówiąc że oddawca biletu czeka w bramie.
 — Oddawca zawołano chórem, to zmienia postać rzeczy.
 — Może to jaki wierzyciel, to byłaby okropność, psuć komu apetyt i nie mieć spokojności nawet w restauracyi.
 Horyłło tym czasem zdecydował się zadość uczynić wezwaniu.
 — Poczekajcie tu — wyrzekł nie odpowiadając wcale na ubolewanie i zapytania towarzystwa — powrócę za chwilę.
 I rzuciwszy melancholiczne spojrzenie na stygnącą zupę, której jeszcze nie zakosztował, wyszedł spiesznie.
 Herkner przechadzał się niecierpliwie w bramie hotelu, nie zważając na nic i nikogo; minuty zdawały mu się wiekami.
 Wprawdzie narada z Horyłłą nie mogła zmienić istniejących faktów, ani dźwignąć go z poło-