Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 343.jpeg

 — To być nie może, pan się mylisz zapewne, ona jest do tego zupełnie niezdolną.
 Herkner wzruszył ramionami nad zaślepieniem towarzysza.
 — Tak i ja sądziłem; ale pokazuje się iż żadnej kobiecie dowierzać nie można. Skalska oddała się w ręce adwokata Daleckiego.
 — Adwokata Daleckiego — powtórzył pan Leonard uderzając się w czoło — zkąd ona go zna? któż jej mógł tak fatalnie doradzić?
 — Pan powinienbyś to lepiej wiedzieć odemnie.
 Zacny opiekun spuścił głowę, czuł się pokonanym; ważność wiadomości przyniesionych przez Herknera, zatarła wrażenie przerwanego obiadu. Po chwili jednak rozwagi, przyszedł do siebie.
 Skarga bez dowodów, znaczyła bardzo mało, a jakież dowody Skalska mieć mogła; Dalecki mógł odgrywać tutaj łatwo rolę błędnego rycerza, porywającego się z mieczem na wiatraki.
 — Uspokój się pan — wyrzekł — cóż oni zrobić mogą?
 Herkner wstrząsnął głową.
 — Czy sądzisz pan — zawołał — iż ja.... ja.... dam się przerazić tak łatwo?