Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 357.jpeg

 Na to energiczne wystąpienie siostry, Hortensya zwróciła się do matki słuchającej w milczeniu sprzeczki córek.
 — Moja mamo — zawołała — tej Ksawerze coś się stało jak widzę.
 — Stało się, tak jest — pochwyciła młodsza — stało się bardzo wiele, mów sobie co chcesz, a ja uczyć się będę, zobaczysz.
 — Ksawerko — szepnęła smutnie matka — co tobie przychodzi do głowy? słyszałaś sama co powiedział na to wuj Horyłło.
 — Oh! mamo wuj Horyłło się myli, czuję to dobrze, ty musisz pozwolić mi się uczyć; zobaczysz ja będę taka szczęśliwa, taka pożyteczna, a inaczej zamęczę się umrę z nudów i tęsknoty.
 Mówiła to ze łzami w oczach, przypadłszy do kolan matczynych, z pieszczotą i skargą na ustach.
 — I któż cię uczyć będzie? — pytała matka na wpół zwyciężona.
 — Jeśli tylko o to idzie Mamo — zawołała powstając z dziecinną radością — to ja już znalazłam radę. W czasie nieobecności, poszłam do pani co mieszka w głębi dziedzińca, do tej pani która jest dobra i piękna jak anioł, i ona obie-