Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 381.jpeg

 Opiekun zrozumiał od razu swoją przewagę, i postanowił z niej korzystać, ze stanowiska oskarżonego jakie powinien był zajmować, przerzucił się na oskarżyciela.
 — Cóż to znowu za skarga — zapytał — z którą wystąpiliście do sądu kryminalnego przeciw Herknerowi?
 Te słowa wywarły wielkie wrażenie na wdowie, zawierały bowiem fakta których nie znała, i których nie była w stanie ocenić doniosłości.
 — Ja nie wiem — wyrzekła — to adwokat Dalecki.
 Wspomnienie nienawistnego prawnika, obruszyło więcej jeszcze Horyłłę.
 — Naprzód — wyrzekł — ciekawym po co udawałaś się pani do niego?
 — Jakto? — spytała coraz bardziej przestraszona groźnym tonem słodziutkiego zwykle opiekuna.
 — Nie powinnaś była pani udawać się wcale do adwokata bezemnie.
 — Ależ — zawołała — mówiłeś mi zawsze kuzynie, że summę naszą za straconą uważać należy, a on przeciwnie obiecuje ją odzyskać.