Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 426.jpeg

 Nieszczęśliwy mąż Teodory milczał, czuł zapewne jaką drogę wskaże mu prawnik, a wstąpić na nią nie miał siły.
 — Czy nie rozumiesz mnie? — pytał Konrad.
 — Mów wyraźnie — odparł głucho Józef.
 — Krzywda uczyniona przez ciebie musi być nagrodzoną.
 Józef roześmiał się gorzko.
 — Zapewne — zawołał — ale czy wiesz że pieniądz ten rozszedł się od dawna, że w kieszeni mojej pustki, dłużnicy wołają na wszystkie strony o oddanie zaciągniętych pożyczek, a na to wszystko ja nie mam nic, nic zgoła; zrozumiesz łatwo iż pozostaje mi tylko w łeb sobie strzelić.
 — Wiedziałem o tem że ci myśl podobna przyjść musi.
 — Ha więc pojmujesz także iż nic innego uczynić nie mogę.
 — Nie, tylko wiedziałem że nic innego uczynić nie zechcesz; ci co nie mają siły zmienić drogi swojej, nie umieją także znieść następstw win, ani nagrodzić zła spełnionego.
 Józef słuchał go z zaciśniętemi zębami. Słowa te były nowe dla niego, w świecie wśród którego