Strona:PL Waleria Marrené-O rolę 16.jpeg

—   12   —

wody do świeżego udoju mleka i stawiając go przy ogniu.
 — Jakto nic, czegóż dziewucha płakała?
 — Bom ją zgadała, co dała mleku wykipiéć, a teraz muszę oto niezbierane jeszcze zagotować do klusek.
 To co mówiła, było prawdą, przecież ojciec musiał zrozumiéć, że po za tą gospodarską szkodą kryło się coś innego, — wyrzekł więc, zwracając się do córki:
 — O czemże ty myślisz?
 Małgosia miała oczy spuszczone; czuła na sobie badawczy wzrok ojca, buntownicze myśli paliły się w jéj głowie, usta jéj poruszyły się, jakby chciała wypowiedzieć wszystko, co miała na sercu, ale strach uwięził jéj słowa w gardle.
 — Pamiętaj sobie — zawołał ojciec, który zapewne wiedział więcéj niżeli chciał z razu dać poznać — żeby ci głupstwa nie chodziły po głowie! Pamiętaj, że pókim dobry — to dobry, ale niedoczekanie twoje, żebyś mi się z tymi zadawała, co na krzywdę moją dybią! Pamiętaj, od Jaśka wara, bobym was ubił oboje własnemi rękami!
 Dziewczyna znowu nie odrzekła słowa, ale matka, lękając się gniewu Sochali, przerwała prędko:
 — Na co tyle gadania? dyć tego i to mleko nie warte.
 Sochala kiwnął rękę.