Strona:PL Waleria Marrené-Pensjonarki 048.jpeg

 — Gdybyś była moją siostrzyczką, mówiłam ściskając ją mocniej, tobyśmy się wszystkiem dzieliły, nieprawdaż?
 — Piękny mi podział, mruknęła, ty masz wszystko, a ja nic.
 — Kochaj mnie tylko, Kociu, powtarzałam. Bądźmy jak siostrzyczki.
 Zdawała się walczyć z sobą, piersi jej podnosiły się szybkim oddechem, aż wreszcie zawołała.
 — Jesteś dobra, będę cię kochać jak siostrę, tylko pod warunkiem...
 — Pod jakim chcesz tylko.
 — A więc zabierz te wszystkie podarki, a kochaj mnie tylko.
 I zarzuciła mi ręce na szyję i pocałowała mnie ona także.
 — Zabierz to wszystko powtarzała, zabierz prędko, bo będę myślała, że chciałaś kupić moją przyjaźń.
 Czemprędzej zabrałam rozłożone rzeczy, a kiedy to robiłam, łzy płynęły mi z oczów. Kocia zobaczyła to i wyskoczyła z łóżka.
 — Oj! ty bekso! zawołała po swojemu.
 Ale ona płakała także.

 Minęło wiele lat od tego czasu, a ciągle byłyśmy z Kocią jak dwie siostry; pod jej wpływem zmężniałam i zahartowałam się trochę na rozmaite przykrości, jakie nas od lu-