Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Bożek Miljon.djvu/110

zawsze świętą będzie. Powiedz pan odemnie stryjowi, że dla niego nic się tutaj nie zmieniło.
 Ale na te słowa prawnik z kolei podniósł na mnie wzrok zdumiony.
 — Ależ pan nic zrozumiałeś mnie! — hrabia Juljusz zmarł bez testamentu.
 — Rozumiem — odparłem zniecierpliwiony — ale cóż to mnie obchodzić może, mnie jedynego syna?
 Tutaj widocznie nieświadomość moja czy brak pojęcia położenia, przyprowadziły mecenasa do ostateczności, bo zawołał z wybuchem, w którym prawnik zwyciężał człowieka.
 — Bardzo dobrze! jeśli pan to udowodnić możesz; co do mnie, w takim razie będę prawdziwie szczęśliwym.
 — Udowodnić co? — zapytałem zdumiony; bo myśl sama by ktoś mógł zaprzeczyć synowstwa mego, zdawała mi się tak bezsensowną, żem patrzał na człowieka który mówił do mnie, jak na warjata.
 Ale on mówił dalej poważnie.
 — Udowodnić prawa swoje do nazwiska i majątku ojca.
 — Jakto? — zawołałem powstając śmiartelnie blady na te słowa, które zdawały mi się obelgą — pan śmiałbyś...
 Nie mogłem skończyć. Niepohamowana południowa krew zagrała we mnie, i gotów byłem rzucić się na człowieka, który poważył się wymawiać ta-