Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Bożek Miljon.djvu/152

jej, jak się to działo zawsze w książkach, których tyle czytała.
 Ciarkowski powrócił, a twarz jego przedstawiała dziwny kontrast chęci i uczuć co nim miotały. Dziewczyna nieśmiała go pytać, ale serce jej biło; oczy wlepiła w ojca z takim wyrazem, że zawahał się nim jej powiedział zamiary swoje. Ale przyszłość którą zdobył dla niej wydawała mu się tak świetną, iż nie przypuścił nawet by ją odrzucić mogła.
 — Ojcze — zapytała wreszcie Andzia — czy widziałeś go?
 — Po jakiego djabła widzieć go miałem — odmruknął Ciarkowski zaciskając zęby i pięści.
 — Jakto? — zawołała zlękniona dziewczyna.
 — Widziałem się ze starym hrabią, on ma lepszy rozum i kieszeń od syna. Niech go tam licho porwie razem z jego księżniczką, my porzucimy Warszawę, popłyniem do Ameryki.
 — Do Ameryki, bez niego! — szepnęła Andzia blednąc i załamując ręce.
 Ciarkowski wzruszył ramionami.
 — Oszalałaś czy co? przecież w ciemie bity nie jestem. Hrabia dobrze opłacił za syna — dodał znacząco uderzając się po kieszeni.
 Andzia zalała się łzami, ojciec przybliżył się nachmurzony.