Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Bożek Miljon.djvu/262

 — Jakto? więc chcesz koniecznie udać się do sądów, gdy pomiędzy sobą zgodzić się możemy.
 — Pomiędzy nami nie może być zgody żadnej.
 — Nawet kiedy oddaję bez sporu majątek cały?
 — Nawet gdybyś mi dawał sto razy więcej.
 — I upierasz się koniecznie szarzać po sądach nazwisko, które nosimy obadwaj, wywołując na jaw nasze domowe sprawy?
 — Nazwisko to sam zhańbiłeś czynami swemi panie hrabio; ja nie uznaję pomiędzy nami żadnej solidarności. Pewno nikt nie pomiesza wielkiego pana z rzemieślnikiem, ani wydziercy z pokrzywdzonym.
 — Świat uznać musi słuszność pobudek moich, skoro zrzeknę się bez sporu całego majątku; zrozumie, że na stanowisku jakie zajmowałem, inaczej postępować nie mogłem.
 — Świat! — powtórzył Kiljan, nie mogąc powstrzymać litośnego uśmiechu — zapominasz panie hrabio, że on jest bez miłosierdzia dla wszystkich upadłych, i zawsze trzyma ze zwycięzcami; zapominasz także, iż sądy jego dawno obchodzić mnie przestały, bo on wymazał mnie z rzędu żyjących.
 Feliks Horecki daremnie szukał słabej strony, z którejby mógł zajść tego człowieka zahartowanego sieroctwem, nieszczęściem; taktyka jego okazała się dotąd zupełnie bezskuteczną.